ในโรงเรีัยนดนตรีในประเทศไทยในอดีตและปัจจุบัน สรุปแล้วใครเป็นผู้ชี้ความอยู่รอดของครูสอนดนตรี จากประสพการณ์ที่อยู่ในอาชีพสอนดนตรีมา 15 ปี ก็จะพบว่าโดยส่วนใหญ่ผู้ที่จัดการนักเรียนให้ครูก็คือ ธุรการนั้นเอง ธุรการก็จะเลือกหาครูที่ว่างให้ หรือไม่ก็ครูที่สนิทสนมก่อน (ครูที่ไม่ชอบขี้หน้าอาจจะเป็นอันดับหลังสุด) กลับกลายเป็นว่า ธุรการกลายเป็นผู้จัดการไปเองก็ว่าได้ โดยทั่วไปแล้วธุรการเป็นเพียงผู้แค่รับเรื่อง ผู้จัดการต่างห่างควรเป็นผู้ที่จะตัดสินใจลงนักเรียนให้กับครูในเวลาต่างๆ เพราะว่าครูนั้นเป็นทรัพยากรบุคลหลักของโรงเรียนดนตรี ผู้จัดการสามารถกำหนดกลยุทธ์ต่าง เพื่อความสร้างความจงรักภักดีต่อองกรค์ ค่าตอบแทน และแรงจูงใจต่างๆให้เหมาะสมกับกลยุทธ์ ที่โรงเรียนวางไว้ แต่ในปัจจุบันกลับกลายเป็นว่า ครูสอนดนตรีอยู่ภายใต้การดูแลของธุรการไป ในหลายๆโรงเรียนเสียครูดีๆหลายคนและนักเรียนไปจากการทำงานที่เกินหน้าที่ของธุรการนี้เอง
อ่านๆไปจนจบฝากลองนึกหน่อยว่าโรงเรียนที่ทุกท่านสอนอยู่เป็นอย่างนี้หรือไม่ ?
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น